दीक्षित _dīkṣita

दीक्षित p. p. [दीक्ष् कर्तरि क्त, दीक्षा जाता$स्य तार˚ इतच् वा]

1 Consecrated, initiated (as for a religious cere- mony); एते विवाहदीक्षिता यूयम् U.1; Pt.1.167; आपन्ना- भयसत्रेषु दीक्षिताः खलु पौरवाः Ś.2.17; R.8.75;11.24, Ve. 1.25.

-2 Prepared for a sacrifice.

-3 Prepared for, having taken a vow of; तं पितुर्वधभवेन मन्युना राजवंश- निधनाय दीक्षितम् R.11.67.

-4 Crowned; पद्मा पद्मातपत्रेण भेजे साम्राज्यदीक्षितम् R.4.5.

-5 Performed (as the दीक्षा ceremony).

-तः 1 A priest engaged in a Dīkṣā; नालं ते विप्रियं कर्तुं दीक्षितस्येव साधवः Rām.3.65.12.

-2 A pupil.

-3 A person who or whose ancestors may have per- formed a grand sacrificial ceremony, such as ज्योतिष्टोम.